Najważniejszy jest dotyk.

Czego niemowlak potrzebuje do życia poza pożywieniem, opieką rodzicielską, bezwarunkową miłością, zainteresowaniem i aktywnością fizyczną? Dotyk, dotyk i jeszcze raz dotyk. 

Po pierwsze, ważne są rytualne czynności takie jak kąpiel, karmienie, przewijanie, zabawa. Ograniczają do minimum niepewność dziecka, tworząc  bezpieczną przestrzeń pomiędzy rodzicem, a dzieckiem. Niemowlak uczy się rozpoznawać i przewidywać pewne sytuacje w swoim życiu, rozwijając tym samym świadomość ciała i zwiększając poziom otwartości na środowisko zewnętrzne. 

Skóra to najwrażliwszy kanał zmysłowy dziecka. Dotyk rodzi prawidłową komunikację, sprzyja wzajemnemu zadowoleniu i pobudza zainteresowanie dziecka. Na podstawie wielu badań psychologicznych stwierdzono, że dzieci, które były noszone przez matki są bardziej aktywne, pogodne, lepiej komunikują się z innymi niż dzieci przebywające w szpitalu (gdzie kontakt bywał ograniczony), wcześniaki noszone od urodzenia przez matki, przejawiają mniej problemów zdrowotnych, szybciej rosną i przybierają na wadze. Poprawa odporności dziecka, dzięki pobudzaniu układu limfatycznego, wyciszenie, uspokojenie, uregulowanie snu, pomoc w trawieniu, dzieciom mającym kolki, zaspokojenie potrzeby kontaktu i dotyku swojego dziecka, to tylko niektóre zalety tradycyjnego Masażu Shantala. Co ważne, masaż nie musi być wykonywany przez specjalistę, każdy rodzic może masować.

Nawiązywanie dobrego kontaktu fizycznego w okresie wczesnego dzieciństwa, przyczyniało się u starszych dzieci do zwiększania poczucia pewności siebie, własnej wartości i zdolności do stawiania zdrowych granic w relacji z innymi ludźmi. 

Z całą pewnością kontakt fizyczny, daje wiele pozytywnych odczuć, emocji, doświadczeń nie tylko dziecku, ale również rodzicom, którzy ten dotyk przekazują. W trakcie takiej interakcji rodzic-dziecko budowane jest nie tylko zaufanie, miłość, ciepło, bezpieczeństwo, ale więź na całe lata, wieź która będzie procentować w formie dobrej relacji z dzieckiem, opartej na właściwych zasadach, normach i przede wszystkim  głębokich uczuciach. Warto jest mu poświęcić więcej czasu i zaangażowania. W końcu dzieciństwo, to nie okres przejściowy w kierunku dorosłości, lecz odrębny, ważny etap naszego życia.