Sen dziecka, czyli ile powinno spać niemowlę.

Odpowiedź na to pytanie jest bardzo prosta - "Tyle, ile chce!". Wiele nocy zajęło mi dojście do tego twierdzenia, ale kiedy przestaniemy patrzeć na nasze dziecko przez pryzmat tabelek i wszelkich norm znacznie łatwiej będzie nam pokonywać kolejne kamienie milowe rozwoju malucha.

Wielu młodych rodziców skarży się na brak snu oraz przemęczenie. Nietrudno sobie wyobrazić desperację chronicznie niewyspanego rodzica, który dodatkowo ciągle słyszy, że dziecko znajomych w wieku czterech miesięcy przesypiało całe noce i zasypiało samo odłożone do łóżeczka. Czasem to się zdarza, ale z pewnością nie jest regułą.

Potrzeby dziecka

Młody rodzic czyta, że brak określonej ilości snu może skutkować nieodwracalnymi zaburzeniami w rozwoju jego dziecka, a u niego samego niechybnie doprowadzi do szaleństwa. Jeśli więc młodsze niemowlę nie śpi szesnastu czy dwudziestu godzin na dobę, należy je do tego nakłonić – słyszy opiekun. Warto jednak wsłuchać się w potrzeby dziecka i zaufać jego naturalnym potrzebom i przyjrzeć się, co w świetle najnowszych badań jest normalnym, fizjologicznym snem niemowlęcia. Zrozumienie, jak śpi dziecko, może stać się dla rodziców źródłem komfortu i pocieszenia oraz pozwoli zachować realistyczne oczekiwania wobec dziecka i siebie.

Jedzenie noworodka

Noworodek rodzi się z żołądkiem będącym w stanie pomieścić jedynie łyżeczkę mleka. I choć żołądek rośnie relatywnie szybko i pomieszcza coraz więcej pokarmu, mleko matki zawiera mniej tłuszczu i protein niż mleko innych ssaków. Między innymi z tych powodów noworodek musi jeść częściej. Siłą rzeczy częściej będzie się też budzić. Karmienie mlekiem modyfikowanym nie poprawia jakości czy długości snu dziecka. Mleko modyfikowane jest trudniejsze do strawienia przez niemowlęta, przez co mogą budzić się co trzy lub cztery godziny. Zatem nocne budzenie niemowląt z powodu głodu jest zupełnie naturalnym zjawiskiem!

Środowisko

Nocne wybudzanie się maleńkich dzieci jest adaptacyjne i służy ich ochronie. Istnieją badania sugerujące, że zbyt długi i de facto głęboki sen niemowlęcia może mieć związek z SIDS (sudden infant death syndrom). Również rodzice dzieci często budzących się w nocy są bardziej czujni i potrafią szybciej zareagować, jeśli dziecko nie oddycha lub zachłystuje się pokarmem. Co więcej, nocne wybudzania jest częstsze u dzieci śpiących w jednym łóżku z rodzicami, ale jednocześnie właśnie częste wybudzanie i wspólny z rodzicami sen chronią dziecko przed SIDS.

Wzorce snu

Wielu rodziców z niecierpliwością czeka, aż ich dziecko skończy magiczne trzy miesiące, ponieważ powszechne doświadczenie sugeruje, że od tego momentu zaczyna się lepszy i dłuższy sen. Inni rozpaczliwie przeszukują poradniki typu: Każde dziecko może nauczyć się spać od 19:00 do 8:00 rano. Często rzeczywiście zdarza się, że w tym okresie dzieci zaczynają spać jednorazowo dłużej lub też rzadziej się budzą. Rodzice mogą więc dojść do wniosku, że to ich interwencja pomogła lub też, że od tej chwili ich dziecko posiadło nową, trwałą umiejętność. Tymczasem okazuje się, że na to, czy i jak często niemowlęta budzą się w nocy, opiekunowie mają minimalny wpływ. Nawet jeśli niemowlę przesypiało już większość nocy, istnieje spore prawdopodobieństwo, że ten stan rzeczy nie potrwa długo. Wśród najbardziej oczywistych powodów nawracających nocnych wybudzeń znajdują się: ząbkowanie, infekcje, nabywanie nowych funkcji motorycznych czy skoki rozwojowe. Innym powodem są lęki separacyjne. Dziecko półroczne zaczyna już sobie zdawać sprawę, że istnieje niezależnie od swoich opiekunów. Ta świadomość może być dla niego przerażająca. Ale przyczyn nocnego wybudzania  może być mnóstwo, często charakterystycznych tylko  dla konkretnego dziecka. Warto więc obserwować własne dziecko i nie szukać gotowych rad stworzonych dla wszystkich niemowląt.

Ile powinno spać niemowlę?

Dla wielu rodziców tabele opisujące dobowe zapotrzebowanie na sen niemowlęcia i małego dziecka stanowią niepodważalny wyznacznik. Nie ma w tym nic nagannego, zwłaszcza w przypadku młodych, przestraszonych i zwyczajnie przemęczonych rodziców. Warto jednak pamiętać, że w rzeczywistości dzieci śpią tyle, ile potrzebują, i wtedy, kiedy potrzebują. Tak jak każdy człowiek. Budzą się i zasypiają według własnego rytmu i tylko one wiedzą, kiedy są zmęczone. Co więcej, badania na temat ilości snu, jakiej potrzebują dzieci, nie są jednoznaczne.

To na co powinniśmy zwracać uwagę, to nasze dziecko. Jeśli cierpi z powodu niedoboru snu, będzie dawało jasne sygnały, takie jak pocieranie oczu, będzie miało trudności w koncentrowaniu się na osobach lub zabawkach, może mieć też trudności z porannym wstawaniem. Jeśli wymienionych lub podobnych symptomów nie obserwujemy, można założyć, że dziecko zaspokoiło swoją potrzebę snu. Ważne, żeby w ogóle spało. Nie musi to być jeden, kilkugodzinny ciąg.

Dzieci nie czytają poradników, nie wiedzą, co mówi superniania czy inny ekspert. Funkcjonowanie dobowe, czyli aktywność w ciągu dnia i sen w nocy, przychodzi naturalnie, choćby na skutek obserwacji dorosłych. Nie ma więc większego sensu ani potrzeby uczyć dzieci spać, ale też warto zachować zdrowy rozsądek i wieczorem raczej wyciszać dziecko niż pobudzać. I zawsze pamiętać, że wszystko mija.

źródło